سینمای ایران عنصر «تخیل» را از دست داده است/ تجربه تلاقی خواب‌ها
تاریخ انتشار: ۱۳ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۳۱۴۲۴
به‌گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی انجمن سینمای جوانان ایران، فیلم کوتاه «بالا افتادن» اولین فیلم مریم بختیاری روز گذشته شنبه ۱۲ شهریور ۱۴۰۱ با حضور آرش رصافی معاون تولید و پشتیبانی و طیبه فلکیان معاون امور استان‌های انجمن سینمای جوانان، سعید هاشم‌زاده منتقد سینما، عوامل فیلم و تعدادی از روزنامه‌نگاران در ستاد مرکزی انجمن سینمای جوانان ایران رونمایی شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
«بالا افتادن» که به کارگردانی مریم بختیاری و نویسندگی این کارگردان جوان به همراه امین چادگانی در ژانر فانتزی تولید شده است، روایتگر داستان دختر و پسر جوانی است که خواب‌های آن‌ها با یکدیگر تلاقی پیدا کرده است.
بختیاری درباره اولین تجربه کارگردانی خود توضیح داد: بازه زمانی بعد از مقطع کارشناسی و ورود به فضای آکادمیک و عملی سینما تا ساخت اولین فیلم کوتاه من، بازه زمانی طولانی‌تری در مقایسه با دیگر هنرجوهای سینما و فیلمسازهای فیلم کوتاه بود البته از این بابت بسیار خوشحال هستم و تجربه‌های متفاوتی را در کلاس استادانی مانند شهرام مکری، اصغر فرهادی، مجید برزگر و البته دستیاری فیلم‌های کوتاه به دست آوردم که همه این‌ها باعث شد اولین تجربه کارگردانی من که با فیلم «بالا افتادن» همراه شد، تجربه قابل قبول‌تر و با ایده‌ای پخته‌تر ساخته شود.
وی ادامه داد: البته اینکه اولین فیلم من، فیلم قابل قبولی است و توانست به خوبی در حوزه ژانر ارائه شود، به دلیل همراهی یک گروه حرفه‌ای از عوامل بود که من از تمام عوامل فیلم برای ساخت «بالا افتادن» تشکر می‌کنم.
نویسنده و ایده‌پرداز فیلم کوتاه «بالا افتادن» درباره روند شکل‌گیری ایده این اثر مطرح کرد: ایده اولیه «بالا افتادن» به سال ۹۷ برمی‌گردد که در گفتگویی درباره شهرت و اینکه شرکت‌هایی وجود داشته باشند که مردم با مراجعه به آن‌ها خواب مورد نظر خودشان را سفارش دهند، در ذهن من شکل گرفت که در گذر زمان این ایده تغییر کرد، تکمیل شد و با همراهی امین چادگانی در نهایت به فیلم‌نامه‌ای که مقابل چشمان شما به نمایش در آمد، ساخته شد و البته این فیلم بعد از حدود سه سال تاخیر در تولید، شهریور ۱۴۰۰ به پایان رسید.
در ادامه مراسم سعید هاشم‌زاده منتقد سینما با اشاره به فیلم «بالا افتادن» که یک فیلم کوتاه فانتزی و تخیلی است، عنوان کرد: متاسفانه سینمای ایران عنصر تخیل و فانتزی فکر کردن را از دست داده است، اما «بالا افتادن» از نظر من فیلم خلاقانه‌ای بود که به موضوعی پرداخته است که همه ما در جهان خودآگاه و ناخودآگاه خود با آن درگیر هستیم و غیرطبیعی بودن جهان واقعی خواب برای همه ما در اتمسفر این فیلم هم به خوبی قابل مشاهده است.
این منتقد سینما با اشاره به بازی خوب وحید راد و مریم بختیاری ادامه داد: این فیلم با فاصله‌ای که از فضای رئالیستی سینمای ایران گرفته است، با قاب‌بندی‌های درست، تصویربرداری دوربین روی پایه و شکل‌گیری فضایی استریل بین جهان فیلم و مخاطب و تصوری که از خواب دارد، توانست قدمی رو به جلو در سینمای ایران بردارد، البته هر کارگردانی می‌تواند فارغ از فضای رئالیستی و عمومی سینمای ایران، با در اختیار گرفتن فرم و ساختار درست سینما، موفق و تاثیرگذار باشد.
سپس امین چادگانی نویسنده «بالا افتادن» درباره این فیلم عنوان کرد: فیلم کوتاه «بالا افتادن» یک اثر مینیمالیستی است که توانسته است با استفاده از سادگی در روایت، خلاقیت در داستان، فضای همگنی را برای مخاطب به وجود بیاورد.
هاشم‌زاده در تایید صحبت‌های چادگانی توضیح داد: فیلمسازان ما تصور می‌کنند برای ساخت یک اثر فانتزی به یک پروداکشن بزرگ نیاز دارند که در «بالا افتادن» خلاف این نکته ثابت شد و ما شاهد این بودیم که فضای مینیمالیست یا ساده فیلم تا چه اندازه به روایت درست داستان کمک می‌کند.
در ادامه بختیاری در پاسخ به پرسش یکی از روزنامه‌نگاران حاضر در جلسه درباره سطح فانتزی بودن اثر و هدف ساخت فیلم اظهار کرد: اگر فیلم در سالهای ۹۸ و ۹۷ ساخته می‌شد و وقفه بین شکل‌گیری ایده و تولید ایجاد نمی‌شد، قطعاً سطح فانتزی بودن فیلم افزایش پیدا می‌کرد و من در «بالا افتادن» سعی کردم داستانی را با استفاده از فضای تخیلی خواب، درباره مساله پذیرش و اینکه انسان‌ها گاهی مجبور هستند که بپذیرند و تن به اتفاق‌هایی که شاید بازگشتی ندارد، بدهند، روایت کنم.
در انتهای مراسم رونمایی از فیلم کوتاه «بالا افتادن» از کارگردان اثر قدردانی شد و پوستر این فیلم توسط عوامل فیلم و حاضران در سالن به یادگار امضا شد.
کد خبر 5581553منبع: مهر
کلیدواژه: سعید هاشم زاده اصغر فرهادی مجید برزگر شهرام مکری آرش رصافی مریم بختیاری سعید هاشم زاده فیلم کوتاه تئاتر ایران فیلم کوتاه هنرمندان تئاتر حضور هنر ایران در جهان موزه هنرهای معاصر تهران اربعین حسینی کارگردان تئاتر سینمای مستند حوزه هنری بازیگر سینما فیلم سینمایی شبکه مستند سیما هنرهای تجسمی بیست و نهمین جشنواره هنرهای تجسمی جوانان سینمای ایران بالا افتادن فیلم کوتاه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۳۱۴۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دهه ۹۰؛ دهه‌ی «رکود، عبرت، تجربه»
خبرگزاری تسنیم قرار است در پرونده‌ی «دهه‌ی رکود، عبرت، تجربه» به تفصیل و در گفتگو با صاحبنظران و کارشناسان به بررسی وضعیت اقتصاد ایران در دهه‌ی ۹۰، دلایل و ریشه های افول اقتصاد در این دهه و راه‌حلهای جبران این خسارت در سالهای پیش رو بپردازد. - اخبار اقتصادی -
گروه اقتصادی خبرگزاری تسنیم-
وقتی میان فعالان اقتصادی از دهه‌ی 1390 شمسی سخن به میان می‌آید، تصویر یک دهه «عقب‌ماندگی»، «تعطیل نسبی مسائل اقتصادی» و «انباشت چالش‌های اقتصادی» در ذهن‌هایشان نقش می‌بندد و زمانی که می‌خواهند در موردش صحبت کنند، هر یک از زاویه‌ای آسیب‌های این دهه را بر می‌شمرند: از وضعیت نامناسب شاخص‌های کلان اقتصاد تا رکود در کسب‌و‌کارهای خرد و کلان، از آسیب‌های تشدید تحریم‌ها تا انفعال دولت‌ها در برابر تحریم و بی‌توجهی به برنامه‌ها و سیاست‌های «خنثی‌کردن اثر تحریم‌ها».
تاجران زبده و پژوهشگران اقتصاد بین‌الملل نیز از «شرطی‌کردن اقتصاد» نسبت به مذاکره با غرب می‌گویند و بی‌توجهی به سیاست اصولی «ترجیح شرق به غرب»؛ آن هم درست در دهه‌ای که قدرت اقتصادی در حال انتقال از غرب به شرق بود. دهه‌ی 1390 چه بود و چه مختصاتی داشت؟ آن دوران تمام شده یا دهه‌ی جدید، دهه‌ی 1390 جدیدی است!؟
افول شاخص‌های کلانمیانگین رشد اقتصادی دهه‌ی 1360 -با وجود آثار انقلاب و مشکلات ناشی از جنگ تحمیلی- برابر با 4.3 درصد بود. این شاخص در دهه‌ی 1370 برابر با 3.1 درصد و در دهه‌ی 1380 برابر با 4.4 درصد بود. میانگین رشد اقتصادی پس از انقلاب (از 1360 تا پیش از آغاز دهه‌ی 1390) نیز برابر با 3.9 درصد بود. این در حالی است که میانگین رشد اقتصادی در دهه‌ی 1390 به 0.9 درصد کاهش یافت.
درآمد ملی سرانه که در سال 1390 برابر با 8.1 میلیون تومان بود در سالهای پس از آن کاهش یافت؛ تا جایی که میانگین درآمد سرانه در این دهه به 7.4 میلیون تومان (به قیمت ثابت سال 1390) رسید. فقر مطلق که از 46.8 درصد در سال 1989 میلادی (تقریباً معادل سال 1368؛ سال پایانی جمگ تحمیلی) به 12.3 درصد در سال 2011 میلادی (تقریباً معادل سال 1390 شمسی) رسیده بود، در دهه‌ی تعطیل اقتصاد ایران دوباره افزایش یافت و به 21.9 درصد در سال 2020 میلادی (تقریباً معادل 1399 شمسی) رسید؛ به عبارت دیگر قدرت خرید عموم مردم در این دهه آب رفت و فقر مطلق نیز تقریباً دو برابر شد.
تحریم و انفعالدر تحلیل دهه‌ی 1390 نمی‌توان از نقش تحریم‌ها غافل شد؛ تشدید تحریم‌های ظالمانه از ابتدای دهه‌ی 1390 به این سو حتماً به اقتصاد ایران آسیب زد اما انفعال سیاستگذار در برابر تحریم‌ها نیز نقش تعیین‌کننده‌ای در نتیجه -یعنی افول شاخص‌های کلان اقتصادی- داشت.
کاهش وابستگی اقتصاد به نفت در دهه‌ی 1390، نه یک سیاست مطلوب سیاستگذار بلکه همواره اجبار بود. از دل همین اجبار بود که کلان‌ایده‌ی «مذاکره برای رفع تحریم‌ها» و «رفع‌تحریم به مثابه حل همه‌ی مشکلات از آب خوردن تا بهبود شاخص‌های کلان اقتصادی» زاییده شد.
سیاستمدارِ عادت‌کرده به زیستِ نفتی که نظم آمریکایی جهان را نیز پذیرفته بود، حتی به‌زور هم حاضر به ترک اعتیاد اقتصاد ایران به نفت نبود. می‌خواست دوباره ذیل نظم آمریکایی، نفت بفروشد و گرد و غبار ضعف کارآمدی مدیریت و سیاست‌های اقتصادی‌اش را زیر فرش درآمد نفتی پنهان کند. «برجام» را تجربه کرد و با خروج آمریکا از برجام، سرش به سنگ خورد. از این منظر، دهه‌ی 1390 را باید دهه‌ی تجربه و عبرت نیز نامید. سیاستمدار در این دهه، عملاً اقدام جدی‌ای برای درمان عیوب ساختاری اقتصاد ایران از جمله تصدی‌گری افراطی دولت، بودجه‌بندی معیوب و نامتوازن، وجود هزینه‌های زائد و مسرفانه و ... نکرد.
تغییر نظم بینالمللاز دیگر ویژگی‌های مهم دهه‌ی 1390 نیز سرعت گرفتن تغییر نظم بین‌المللی بود. در این دهه قدرت اقتصادی به مرور از غرب به شرق -به‌طور خاص آسیا- منتقل شد. در سال 2011 تولید ناخالص داخلی آمریکا (بر اساس دلار برابری قدرت خرید) معادل 15600 میلیارد دلار و تولید ناخالص داخلی چین برابر با 13740 میلیارد دلار بود. در سال 2017 ورق برگشت و اقتصاد چین از اقتصاد آمریکا بزرگ‌تر شد. تولید ناخالص داخلی چین در 2024 برابر با 35290 میلیارد دلار است در حالی که این شاخص برای اقتصاد آمریکا برابر با 28780 میلیارد دلار است. رشد اقتصادی هند و سایر اقتصادهای نوظهور آسیایی نیز مشابه بود.
در میانه‌ی این تغییر نظم مهم در دهه‌ی 1390، دولت در ایران عملاً روابط اقتصادی با شرق را از اولویت خارج کرد و تمام تخم‌مرغ‌هایش را در سبد مذاکره با غرب برای رفع تحریم‌ها گذاشت. رای آوردن ترامپ در ایالات متحده، قدرت گرفتن بن‌سلمان در عربستان، کرونا و سقوط قیمت نفت را نیز باید به لیست اتفاقات شاخص این دهه اضافه کرد.
درس‌هایی برای آیندهخلاصه اینکه در دهه‌ی 1390 یک دهه «رکود»، انباشت چالش‌های اقتصادی و تعطیل نسبی مسائل اقتصادی را شاهد بودیم. در عمل دولت‌ها در اقتصاد داخلی، اصلاح «عیوب ساختاری» را به‌تعویق انداختند و در نسبت اقتصاد ملی با دنیای خارج، بدون توجه به تغییر نظم بین‌الملل تمام تخم‌مرغ‌ها را در سبد مذاکره با غرب برای «رفع تحریم» گذاشتند و استراتژی «خنثی‌سازی اثر تحریم» را کنار گذاشتند؛ در حالی که در ابتدای دهه، با ابلاغ «سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی» راه‌ها نشان داده شده بود و در انتهای دهه نیز در «بخش اقتصادی بیانیه‌ی گام دوم»، مجدداً بر آن‌ها تاکید شد. در واقع سیاستگذار در این دهه دست به «تجربه»ای خارج از سیاست‌های کلی نظام زد و درس «عبرت»ی برای دهه‌های پیش رو شد.
حال آیا ما از تجربه‌های دهه‌ی 1390 درس خواهیم گرفت!؟ گروه اقتصادی خبرگزاری تسنیم قرار است در پرونده‌ی «دهه‌ی رکود، عبرت، تجربه» به تفصیل و در گفتگو با صاحبنظران و کارشناسان به بررسی وضعیت اقتصاد ایران در دهه‌ی 90، دلایل و ریشه های افول اقتصاد در این دهه و راه‌حلهای جبران این خسارت در سالهای پیش رو بپردازد.
انتهای پیام/
همسان سازی حقوق بازنشستگان کشوری از خردادماه سال جاری